• Software RAID w CentOS Linux

  dodany przez Przemysław Sikora

  RAID (ang. Redundant Array of Independent Disks, czyli Nadmiarowa macierz niezależnych dysków) jest to taka „konfiguracja” dwóch lub więcej urządzeń masowych, aby były widziane przez system jako jeden. W zależności od rodzaju RAID-u jaki wybierzemy, mamy pewne korzyści z takiego rozwiązania. Przykładowo RAID 0 zwiększa w znaczący sposób prędkość odczytu danych z dysku. Dane zapisywane są bowiem na wszystkich dyskach w częściach (dwa dyski- po ok. połowie plików). Odczyt następuje z wszystkich dysków jednocześnie. Podobnie jest z zapisem, tutaj jednaj wzrost wydajności nie jest, aż tak widoczny. Następują przy nim pewne opóźnienia w stosunku do działania bez macierzy. Jeśli chodzi o pojemność dyskowa, to jest on sumowana ze wszystkich urządzeń w macierzy. Kolejnym bardzo popularnym RAID-em jest 1. Jego zaletą jest duże bezpieczeństwo. Dane zapisywane są w całości na wszystkich dyskach . W razie awarii jednego z nich, komputer może pracować dalej bez utraty danych. Wystarczy wtedy wymienić uszkodzony dysk i odbudować macierz. Wydajność takiego rozwiązania jest taka, jak najwolniejszego z dysków. Pojemność dyskowa równa jest wielkości najmniejszego z dysków. Inną ciekawą opcją jest macierz RAID 5. Jej bezpieczeństwo jest wysokie, a wydajność większa niż w RAID 1. Dane są rozpraszane po wszystkich dyskach wraz z sumami kontrolnymi danych z sąsiednich. Do takiego typu macierzy potrzebujemy przynajmniej 3 dysków. Pojemność dyskową możemy obliczyć ze wzoru „n-1”, gdzie n=liczba dysków. Do utworzenie macierzy progromowej (Software RAID) potrzebujemy narzędzia mdadmin. W CentOS pakiet nazywa się „mdadm” i jest w bazowym repo systemu. Instalujemy poleceniem

  yum install mdadm

  1. Tworzenie macierzy

  mdadm –create /dev/md0 –level=1 –raid-devices=2 /dev/sda1 /dev/sdb1

  /dev/md0- nazwa urządzenia RAID
  level- oznacza typ macierzy, tj. np. 0,1,5,10
  raid-devices- ilość dysków twardych
  /dev/sda1 /dev/sdb1- nazwy dysków wchodzących w skład macierzy

  2. Odtwarzanie macierzy np. po instalacji nowego systemu

  mdadm –assembly /dev/md0 /dev/sda1 /dev/sdb2

  /dev/md0- nazwa urządzenia RAID
  /dev/sda1 /dev/sdb1- nazwy dysków wchodzących w skład macierzy

  3. Konfiguracja macierzy- „/etc/mdadm.conf”
  Najprostszą metodą na zapisanie konfiguracji macierzy „na stałe” jest wykonanie następującego polecenia

  mdadm –detail -scan > /etc/mdadm.conf

  4. Zatrzymywanie danej macierzy

  mdadm –stop /dev/md0

  /dev/md0 – nazwa urządzenia RAID

  5. Szczegóły dotyczące danej macierzy

  mdadm –detail /dev/md0

  6. Sprawdzanie statusy wszystkich macierzy

  cat /proc/mdstat

  Pamiętajmy, że po utworzeniu macierzy RAID 1,5,10,.. musi się ona odbudować (nastąpić synchronizacja dysków).

  To chyba na tyle. Życzę powodzenia 🙂

6 komentarzy do “Software RAID w CentOS Linux”

1. hello_world pisze:

   6 kwietnia 2010 o 16:30

   Tutorial minimalistyczny
   Generalnie coś by wypadało napisać jak przygotować dyski, partycje, jakiego FS użyć, jak się zepsuje i trzeba wymienić to jak taki dysk przygotować, co z grubem po wymianie dysku
   Chęci dobre ale wykonanie w stylu ubucentrum
   Ale i tak się cieszę że jest portal powiększany

2. centos pisze:

   8 kwietnia 2010 o 23:41

   Z założenia ten tutorial miał nie być przeładowany informacjami, ale jeśli jest zapotrzebowanie na informacje o gruntownym przygodowaniu „podstaw” pod RAID, to nie ma sprawy 🙂 Tutek zostanie powiększony. Dzięki za zwrócenie uwagi.

3. lakiluk pisze:

   19 lutego 2011 o 19:19

   I na koniec
   „CentOS 5.5 – Monitoring RAID via e-mail”
   http://centos.linux.pl/2010/09/23/centos-5-5-monitoring-raid-via-e-mail/

   😉

   Pozdro!

4. lakiluk pisze:

   20 lutego 2011 o 19:52

   Specjalnie dla hello_world-a cześć 1 😉
   1. Przygotowanie dysków(partycji) pod software RAID-a.
   Założenia: 2 identyczne dyski i całe przeznaczone na RAID-1.

   # fdisk /dev/sda
   n // nowa partycja
   p // na primary
   1 // pierwsza partycja
   // od początku
   // do końca dysku
   t // typ partycji
   fd // raidowa
   p // pokaż jak to wygląda
   w // zapisz
   q // kłit
   #
   I ponownie to samo w fdisku zrobić z drugim dyskiem /dev/sdb
   W wersji skróconej dla high level admin:
   echo „n\np\n1\n\n\nt\nfd\np\nw”| fdisk /dev/sda;

   2. Dalszy opis jak powyżej w artykule.

   Efekt: surowy RAID-1 jako urządzenie /dev/md0 składający się z 2 dysków(dokładnie 2 partycji zajmujących cały dysk każda) /dev/sda1 i /dev/sdb1.

   lakiluk@mailplus.pl

5. freebox pisze:

   24 sierpnia 2011 o 10:55

   hmm… a dla kogoś kto z braku hardware-raida chciałby zrobić software-raid podczas instalacji systemu, z podziałem na kilka partycji (np. boot, home, swap itd) czy może też z LVM, przydałoby się też kilka rad, jak postąpić najrozsądniej z punktu widzenia praktyka. Większość „normalnych” posiadaczy komputerów stosuje kreatora instalacji i niekoniecznie musi/chce/potrafi bawić się ręcznie z zmiany na dyskach. Niestety zrobienie sobie raida kreatorem przy instalacji nie jest intuicyjne tak, jak zrobienie zwykłej instalki nawet dla kogoś obytego z komputerem.

6. centos pisze:

   28 sierpnia 2011 o 22:06

   Freebox masz słuszność. Będzie uzupełnienie.